Zee, zon, gezelligheid en Coronita’s

Hoe dan!?
Ik had even de neiging om deze blog als titel coronavirus of covid-19 mee te geven. Toen dacht ik, nee we gaan er een iets meer positieve vibe aan geven en niet alle clichés binnen slepen. We worden de hele dag al geteisterd door alle berichtgevingen rondom dit onderwerp en terecht ook hoor! Het is niet niks, de slachtoffers, de ziekenhuizen, de economie, noem maar op. Maar ik dacht met jullie onze tropische ervaring te delen en hoe raar het is als je op een afstand van tien uur vliegen zit.

Coronita con limon
Het virus brak uit in Nederland toen wij aan het genieten waren van onze welverdiende vakantie op Curaçao met toutie familie. Hoop lol, gezelligheid en Corona’s of Coronita’s. We zijn net geankerd voor het prachtig kleine onbewoonde eilandje ‘Klein Curaçao’, mooie natuur, geweldige witte stranden en onderwaterwereld en fijn zwemmen met de schildpadden, horen we ineens een gil van het prachtige bijna verlaten strandje. Een opgewonden Nederlandse gilt dat we niet meer naar huis kunnen. Er vliegt niets meer schreeuwt zij redelijk hysterisch. Even denk je dan, ach we zitten hier best, maar al snel komt het besef, wat als het echt zo is. Het is nu vrijdag de13de en hadden nog zoiets van het zal allemaal wel meevallen. Ook onze lieve lokale bemanning vond het allemaal wel wat té Hollands gereageerd en konden de onrust in de kiem smoren. “Thuis” gekomen na een heerlijke dag zeilen, snorkelen en feesten op de catamaran toch maar even serieus aan de slag met het nieuws uit Nederland. Het eerste waar onze aandacht naartoe ging was natuurlijk de zaak, hoe gaan we verder, kunnen we door met onze spreekuren, hebben de ziekenhuizen nog hun spreekuren, wat voor restricties worden er opgelegd, hoe is het met onze collega’s. Zondag middag 15 maart, houdt onze Premier Rutte een persconferentie die ons nog meer aanzet tot handelen. Hoe gaan we dit allemaal aanpakken vanaf dit tropen eiland? Met onze super collega’s die heel hard gewerkt hebben, en nog doen, zijn we via diverse call’s tot oplossingen gekomen.

Hoe doen we het nu
Donderdag 19 maart op onze hoofdlocatie in Soest houden we visueel overleg op minstens 2 meter afstand van elkaar, je kan maar beter overdrijven toch!? Hoe gaan we verder, hoe pakken we dit op!? Snel schakelen is wat we willen. Allereerst hebben we natuurlijk al onze spreekuren verzet naar ná zes april. We hebben ons geconformeerd aan de polispreekuren van de ziekenhuizen. Dus draaien alleen spoedspreekuren. Al snel blijkt dat er niet alleen behoefte is aan spoedspreekuren maar er zijn ook nog dringende zaken. Dit alles heeft natuurlijk te maken met de mobiliteit van onze cliënt. Dus dachten we, hier moeten we iets mee doen. Met langere tijden tussen de afspraken, plexiglas schermen in de spreekkamers en balie, mondkapjes en handschoenen hebben we er een aantal afspraak momenten bij kunnen creëren. De sfeer onder de collega’s is top en iedereen is welwillend om op aangepaste wijze te werken. Hoe fijn is dat! Positieve reacties van de cliënten die we als spoed cliënt kunnen helpen en verwelkomen met een zakje desinfect van de juiste kwaliteit. De volgende keer dat onze cliënten komen hopen we ze weer te mogen verwelkomen met een kop koffie. Het is voor onze hele branche en ook alle andere branches, absoluut aanpassen maar als je dit eenmaal onder de knie hebt kan je alleen maar het positieve eruit halen. We zijn flexibeler dan we denken. We hopen natuurlijk dat alles snel weer als vanouds is en dat iedereen er gezond doorheen komt, met respect voor allen die zich kwetsbaar en flexibel opstellen.

Vlucht KL736
We zijn met KLM gewoon nog opgehaald van het eiland en houden ons aan de regels gesteld door het RIVM?